düş'e düşmek..

Gecesi olmayan bir kentti dudakların
unutulmuş isimler ormanında
bir çocuğun kanadığı duyulmasın diye
lal menekşeleri açardın
gölgeye

suya varırdı bütün sözler
susardın gecikmişliğinde yolların
cebinde kim bilir ne zaman zulaladığın
o imlasız çakılları
yolcusuz kalan duraklara bırakıp

[ Oysa biliyordun ;
gölgeler terk ederdi ilk
kendi nesnesini...]

tarihi solmuş bir resmin derinliğinde unut;
telefon defterindeki sırça dost adreslerini
ve bu şiiri...
Bırak !
yağmalansın anıların coğrafyası


Ay kırığı düşleri kirpiksiz sabahlara kanama artık
... (alıntıdır, almışım zamanında biryerlerden...)

Düş'ümdeki düşsüz... Düşsüzlüğümde bulduğum düş belkide...